دستگاه تنفس
به نام خدا
ساختمان دستگاه تنفس :
دستگاه تنفس شامل بینی، حلق ،حنجره، نای و نایژه و شش است. هر نایژه در داخل شش ،انشعابات ریشه مانند زیادی دارد که نایژک نام دارد. در انتهای هر انشعاب بسیار باریک، یک قسمت حباب مانند بنام کیسه ی هوایی وجود دارد.
دم و بازدم :
عمل تنفس در انسان شامل دو مرحله ی دم و بازدم است. ورود هوا از محیط بیرون به درون شش ها، مرحله دم و خروج آن از شش ها به بیرون مرحله بازدم را تشکیل می دهد.
همه فعالیتهایی که در بدن شما صورت می گیرند، انرژی می خواهند. این انرژی از سوختن موادی مانند گلوکز و لیپیدها درون سلول ها ایجاد می شود. برای آن که مولکول های گلوکز و چربی در داخل سلول بسوزند. یعنی به مولکول های کوچکتر تبدیل شوند.
لازم است ابتدا با اکسیژن ترکیب شوند. به این نوع واکنش ها تنفس می گویند . گاز کربن دی اکسید،محصول همیشگی تنفس است. تأمین اکسیژن لازم برای کار سلول ها و دفع گاز کربن دی اکسید حاصل از آن ها، وظیفه ی دستگاه تنفس است.
- از شکسته شدن مولکول ،گلوکز در سلول کربن آزاد شده و در هنگام سوختن با اکسیژن ترکیب می شود. گلوکز + اکسیژن ---> کربن دی اکسید+ آب
گاز |
دم |
بازدم |
اکسیژن |
21 درصد |
17 درصد |
نیتروژن |
79 درصد |
79 درصد |
کربن دی اکسید |
کم تر از 1/0 درصد |
4 درصد |
جریان هوا از بینی تا نایژه : |
شما هوا را از راه بینی وارد شش های خود می کنید. این هوا ممکن است سرد، خشک و یا دارای ذرات غبار باشد. فضای داخلی بینی این هوا را گرم، مرطوب و تصفیه می کند . |
جریان هوا در شش ها : |
کیسه های هوایی دیواره های نازکی دارند که فقط یک لایه با سلول های پهن با قطر اندک دارند. اطراف کیسه های هوایی را مویرگ های خونی زیادی فراگرفته اند. دیواره ی کیسه ی هوایی و این مویرگ ها ، محل مناسبی برای نفوذ اکسیژن از شش ها به خون و برعکس عبور کربن دی اکسید از خون به شش هاست. |